എന്റെ പ്രിയപെട്ട കൂട്ട്കാരെ കൂട്ടുകാരികളെ ,കുറെ നാളായി നിങ്ങളോട് പറയാന് വെച്ചിരുന്ന ഒരു കാര്യമാണ് .ജോലി തിരക്ക് കാരണവും അതിനെകാലാരെ എന്റെ മടിയുടെ തീവ്രത ദിനം തോറും കൂടുനത് കൊണ്ടും എനിക്ക് ഈ കാര്യം പറയാന് പറ്റ്യില്ല .ഇന്യും വൈകികുന്നില്ല .കുറെ നാളായി അന്വേഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം കിട്ട്യാ കഥയാണ് .
ഒരു കൊച്ചു ചോദ്യം "അച്ഛനും ബാപ്പയും ഒന്നാണോ?".
വളരെ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ എല്ലാ സുന്ദരി സുന്ദരന്മാര്ക്കും വേഗത്തില് ഉത്തരം പറയാന് പറ്റുന്ന ചോദ്യം അല്ലെ?. ചില പ്രത്യേക മതസ്ഥര് മലയാളത്തിലെ "അച്ഛനെ " 'ബാപ്പ' എന്നോ 'ഉപ്പ' എന്നോ വിളിക്കും .പരിഷ്കാരികളും സമൂഹത്തിന്റെ മൂടുപടത്തില് നല്ലൊരു സ്ഥാനം നേടിയെടുക്കാന് പാടുപെടുന്ന സമൂഹത്തിനെ ആര്ഭാടം കൊണ്ടു പ്രകാഷിപിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന ചിലര് ഈ 'അച്ഛനെ ' ചിലപ്പോള് ' ഡാഡി ' എന്നും വിളികാരുണ്ട് .വിഷയത്തിന്റെ ലഖൂകരണത്തിന് തല്കാലം ആ 'ഡാഡിയെ ' നമ്മള് വിട്ടേക്കാം . ചുരുക്കത്തില് ജന്മം നല്കിയവനെ നമള് മലയാളികള് 'അച്ഛന് 'എന്ന് വിളിക്കും അല്ലെ?. ചില ആളുകള് വിശ്വസിക്കുന്നു ജന്മം നല്കിയവന് എന്ന് പറയുന്നത് ദൈവം ആണെന്ന് ,ആകാം ആകാതിര്ക്കം .പ്രത്യക്ഷത്തില് ഒരിക്കലും ആരും കാണാത്ത ദൈവത്തിനു അതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് കൊടുക്കുന്നതിനേക്കാലും ,കാണുന്ന ദൈവമായ അച്ഛന് കൊടുക്കാം അതിന്റെ ഫുള് ക്രെഡിട്ടും .ആകെ കാര്യത്തിന്റെ കെടപ്പ് യാതൊരു മാറ്റവും ഇല്ലാതെ ഈ പറഞ്ഞ രണ്ടും ഒന്നാണ് എന്നാണു . ഞാനും അങ്ങിനെ തന്നെ യാണ് കരുതിയിരുന്നതും.എന്നാല് എന്റെ വിശ്വാസത്തെ മങ്ങലേല്പിച്ച ഒരു സംഭവം ഒരു 'മഹാ സംഭവം' എന്റെ ഇക്കണ്ട ജീവിതത്തില് ഉണ്ടായി, അല്ലേല് നിര്ഭാഗ്യവശാല് ഉണ്ടായി പോയി . മാളോരെ നിങ്ങള് ശ്രദ്ധിച്ചു കേള്ക്കണം ആ കഥ .
അന്നെനിക്ക് 10+8 വയസ്സ് . പ്ലസ് ടു വിനു ചേര്ന്നു കാര്യങ്ങള് ഒന്നും വഴിക്ക് നടക്കാത്തതിനാല് പ്ലസ് വന് കഴിഞ്ഞ ഉടനെ വീട്ടുകാര് എന്നെ പിടിച്ചു പോളി യില് ചേര്ത്ത ആ വര്ഷം . പൊതുവെ ക്ലാസ് തുടങ്ങി ഒരാഴ്ച വളരെ സുഖമായിരുന്നു ജീവിതം .ഉച്ച വരെ ക്ലാസ് , അത് കഴിഞ്ഞാല് തിരൂര് ഗയാമിലോഅനുഗ്രതിയ്ലോ ഉച്ച പടവും കണ്ടു വൈകീട്ട് വീടെതുന്നതിന്റെ ആ സുഖം ഇന്നും ഒര്കുമ്പോള് മനസ്സില് ഒരു തണുപ്പാണ് ."സമയം ആരെയും കാത്തു നില്കില്ല" എന്ന് ഏതോ മഹാന് പറഞ്ഞത് എവ്ടെയോ കേട്ടിടുണ്ട് ,അതിനാല് നമ്മെ കാത്തു നിലക്കാത്ത സമയത്തെ നമ്മലെന്ത്നു ഗൌനിക്കണം എന്നാ മനോഭാവം ദിവസങ്ങളുടെ കൊഴിഞ്ഞു പോക്ക് അത്രയൊന്നും എന്റെ ദിനചര്യകളില് ബാധിച്ചിരുന്നില്ല .പക്ഷെ പടിപിചിരുനന് സാറന്മാര്ക്ക് നല്ല നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നു . ഫസ്റ്റ് ഇയര് ആയതിനാല് നമ്മടെ വകുപ്പുമായി അടുപ്പം വളരെ കുറവായിരുന്നു .ആകെ ഉള്ള ഒരു കണക്ഷന് സി പ്രോഗ്രാം എന്നാ തല കനപ്പികുന്ന പ്രോഗ്രാമിങ്ങും അത് പഠിപ്പിക്കാന് വരുന്ന സാറും ആയിരുന്നു . തലയ്ക്കു ഭാരമുള്ള പണി യൊന്നും അങ്ങിനെ ഇഷ്ടപെടുന്ന ഒരാളല്ല ഞാന്, അത് കൊണ്ടു 'സി ' സിയുടെ വഴിക്കും ഞാന് എന്റെ വഴിക്കും വളരെ സന്തോഷമായി പോയി കൊണ്ടിരുന്ന കാലം .ഹാ..! "ലൈഫ് വാസ് ബ്യൂടിഫുള് ".
കാലം കുറെ ആയി പോളിയില് നടക്കുന്ന ഒരു ആചാരമാണ് ഓരോ പേപ്പറിന്റെയും ഓരോ മൊഡ്യൂള് കഴിയുമ്പോള് ഉള്ള യൂനിറ്റ് ടെസ്റ്റ് .വിപ്ലവംപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ചൂടില് നടക്കുന്ന ഞാന് അത്തരം പരീക്ഷകളെ പക്ഷെ വിപ്ലവാത്മകമായി നേരിടാരുണ്ടായിരുന്നില്ല . പഠിത്തം വേറെ രാഷ്ട്രീയം വേറെ എന്നാണല്ലോ ചൊല്ല്! . എനിക്കാണേല് ഈ പഠിത്തം എന്ന് പറയുന്നതിനോട് തീരെ താല്പര്യമില്ല . 'സി' എന്ന് പറഞ്ഞാല് ഒരികളും തലയില് കേറാത്ത ഒരു സാധനവും . 'സി' ആകെ ഒരു കുളം കലക്കി ആയിരുന്നു എനിക്ക് . സി ഒരു കാര്യത്തില് മാത്രം എനികിഷ്ടമായിരുന്നു ,എന്റെ ഇനീഷ്യല് 'സി' ആയിരുന്നു എന്നതാണ് ആ മഹാ കാര്യം . എത്ര പൊക്കി അടിച്ചാലും പൊങ്ങാത്ത ഫുട് ബോള് പോലെ 'സി' ഒരു തലവേദനയായി തുടര്ന്നു.
കാലത്തിന്റെ വികൃതികള് എന്നെ അവ്ടെയ്ക്കും കൊണ്ടെത്തിച്ചു ,അതെ പതിവ് പോലെ ഒരു മോഡ്യൂള് തീര്ന്ന 'സി' എല്ലാവര്യും യൂനിറ്റ് ടെസ്റെന്ന 'മാരകതിലേക്ക്' മാടി വിളിച്ചു കൂട്ടത്തില് എന്നെയും വിളിച്ചു . എല്ലാരും പറയുന്നു 'പരീക്ഷ 'എന്ന് പറഞ്ഞാല് അവര്കൊക്കെ ഒരു തരം 'പേടി' ആണെന്ന് ,പരീക്ഷ എന്ന് കേട്ടാലെ നല്ല എരിവുള്ള മുളകിന്റെ അച്ചാര് നക്കിയ പോലെ എരിവു വലിക്കുന്ന കൂട്ടര് പാവം ഭീരുക്കള് !.പരീക്ഷയെ നമ്മള് എന്തിനു പേടിക്കണം ,പരീക്ഷ നമ്മളെ പിടിച്ചു തിന്നുമോ? ,പരീക്ഷയെ നമ്മള് വളരെ സിമ്പിള് ആയി കാണണം എന്നൊക്കെ യായിരുന്നു പരീക്ഷയോടുള്ള എന്റെ മനോഭാവം .അത് കൊണ്ട് തന്നെ ര ്ടാമാതോന്നാലോചിക്കാതെ ഞാന് 'സി' യുടെ പരീക്ഷയ്ക്ക് വളരെ ഭംഗിയായി 'മുങ്ങി' .വ്യക്തമായി ഒര്കുന്നില്ല അന്ന് ഞാന് വിശ്വാസിലോ അതോ ഖയാമിലോ ?!. വളരെ കൂളായി 'സി' യെ ഞാന് അവഗണിചെന്ന വാര്ത്ത കാറ്റ് തീ പോലെ പടര്ര്ന്നു പന്തലിച്ചു അവസാനം ,'സി' യുടെ സ്വന്തം സാറും അറിഞ്ഞു .ആ സാറിന്റെ 'സി' യോടുള്ള സമീപനം കണ്ടാല് 'ഡെന്നീസ് റിച്ചി ' യുടെ കൂടെ 'സി' ഉണ്ടാക്കാന് കഷ്ടപെട്ടത് സാറായിരുന്നു എന്ന് തോന്നും .
അതയിരുന്ന്നു കമ്പ്യൂട്ടര് വകുപ്പ് സ്ടാഫ്ഫ് രൂമിലെകുള്ള എന്റെ 'കന്നി' പ്രവേശനം . പതിവ് പോലെ മാതാവും പിതാവും കഴിഞ്ഞു വലിയവനായ ഗുരുവിന്റെ മുന്നില് നടുവൊടിഞ്ഞ 'കൊടി മരം' പോലെ ഞാന് കുമ്പിട്ടു നിന്ന് . "സാരെ അങ്ങയുടെ ശിഷ്യന് ഇതാ അങ്ങയുടെ വായിലിരികുന്നത് കേള്ക്കാന് തയ്യാറായി വന്നിര്ക്ക്നു " എന്ന് മനസില് പറഞ്ഞു കൊണ്ട്. സാറിന്റെ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് തികച്ചും വ്യക്തമായ മറുപടികള് ഞാന് നല്കിയെന്കിലും എന്തോ സാറിന് തൃപ്തി ആയില്ല .തല്ക്കാലം സാറിന്റെ മുന്നില് നിന്നും രക്ഷപെടാന് 'അടുത്ത ദിവസം അച്ഛനെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് വരാം,ഇപ്പോള് ഞാന് ക്ലാസില് കയരികൊട്ടെ ?' എന്ന് വളരെ ഭവ്യതയോടെ ഞാന് സാറിനോട് ചോദിച്ചു . എന്റെ പേര് അറിയാമായിരുന്ന സാര് എന്നോട് അപ്പോള് ചോദിച്ചത് 'തനിക്കു അച്ഛനാണോ ,അതോ ബാപ്പയാണോ ?' എന്നായിരുന്നു .സാറിന്റെ മുന്പില് നിന്നും രക്ഷപെടാന് എനിക്ക് എന്റെ ആദര്ശങ്ങളേയും വിശ്വാസങ്ങളെയും അടിയറവു വെച്ച് 'ബാപ്പയാണ് സാര്' എന്ന് പറയേണ്ടി വന്നു ?. പഠിപ്പിക്കുന്ന ഗുരുനാഥന് ശിഷ്യനെ തിരുത്താനുള്ള അവകാശമുണ്ട് ,പക്ഷെ ഗുരുനാഥനെ ശിഷ്യന് തിരുത്താന് അവകാശം ഉണ്ടോ?.. അച്ഛന്റെയും ബാപ്പയുടെയും ഒരികളും തെറ്റാത്ത കണക്കുകള് ഉരിവിട്ടു പഠിച്ച എനിക്ക് ആ ഒരറ്റ നിഷം കൊണ്ട് ആകെ കിട്ടിയ അറ്റം മുട്ടാത്ത സമവാക്യങ്ങള് കൊണ്ട് തൃപ്തിയാകേണ്ടി വന്നു .തെറ്റ് പറ്റിയത് എനിക്കാണോ അതോ സാരിനാണോ .തെറ്റുകള് പരസ്പരം ചാരി നിര്ത്തി കൂടുതല് പരിപോഷിപിക്കുന്നതില് വല്യേ അര്ത്ഥമില്ല എന്നതിനാല് 'തെറ്റ് എന്റേത് തന്നെ എന്ന് ഞാന് വിശ്വസിച്ചു ,ഇന്നും അങ്ങിനെ തന്നെ. ' കാരണം അന്ന് ഞാന് പരീക്ഷ എഴിതിയിരുന്ണേല് ഞാന് ആ സാറിന്റെ മുന്പില് പോകേണ്ടി വരുമായിരുന്നില്ല ,സാറിന് അങ്ങിനെ പറയേണ്ടിയും വരുമായിരുന്നില്ല.
നിങ്ങളും ഒരിക്കല് ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ ,നമ്മള് വിശ്വസിക്കുന്ന അച്ഛനും ബാപ്പയും ഒന്നാണോ?. ഒന്നാനെന്കില് എന്നെന്കിലും നിങ്ങളുടെ ബാപ്പയെ നിങ്ങള് 'അച്ഛാ' എന്ന് വിളിചിടുണ്ടോ?, നിങ്ങളുടെ അച്ചനുടെ എന്നെകിലും നിങ്ങള് 'ബാപ്പാ' എന്ന് വിളിചിട്ുണ്ടോ? . ഇനി നിങ്ങള് തന്നെ ല പറയൂ 'അച്ഛനും ബാപ്പയും ' ഒന്നാണോ?.
മംഗളം
